Neostijl* (1850-1880) die teruggrijpt naar de Perzische kunst, in de oudheid ontwikkeld in de regio van het huidige Iran. De motieven op het behangpapier waren voornamelijk geïnspireerd door textieldecors (tapijten* en stoffen), boekverluchting en keramiek: geometrische, florale en non-figuratieve decors. De stijl werd onder meer gepromoot door de publicatie van Grammar of Ornament (1856) van de Britse architect Owen Jones (1809-1874).