Esthetische stroming die aanvankelijk toepassing vond in de sierkunsten, maar zich eveneens uitte in de literatuur, muziek, schilderkunst en beeldhouwkunst. Voortgekomen uit het neoclassicisme* en als reactie op de gestrengheid van de empirestijl*, ontwikkelde het biedermeier – waarvan de naam afkomstig is van het pseudoniem Gottlieb Biedermeier dat werd gebruikt door de Duitse schrijvers Ludwig Eichrodt (1827-1892) en Adolf Kußmaul (1822-1902) – zich in Centraal-Europa (voornamelijk in de Duitssprekende landen) van 1815 tot het midden van de 19de eeuw. De stijl, op maat van een gedesillusioneerde burgerij die comfort nastreeft, wordt gekenmerkt door een sobere en realistische lijnvoering, een terugkeer naar gebogen en verfijnde vormen, een afkeer van opzichtigheid en een zucht naar intimiteit en voeling met de natuur. Het biedermeier behangpapier is herkenbaar aan zijn gebombeerde symmetrische en repetitieve motieven* (Bazin, 1976, p. 55).