Decoratieve stijl die slechts kortstondig werd toegepast en omstreeks 1780-1790, aan het einde van de Lodewijk XVI-stijl*, tot ontwikkeling kwam in de context van de anticomanie die volgde op de archeologische opgravingen in Italië (Etrurië en Campanië). De Etruskische stijl inspireert zich op de oudheid en in het bijzonder op het Griekse aardewerk met rode figuren dat werd ontdekt in Italië en waarvan men toen dacht dat het Etruskisch was. Het behangpapier in Etruskische stijl is in zekere zin een variant op het behangpapier in Griekse stijl. Ze gebruiken hetzelfde iconografische repertorium, maar het kleurgebruik verschilt. De term Etruskisch verwijst voor behangpapier naar een specifieke achtergrondkleur, een zeer somber violetachtig bruin, dat samengaat met een tooncontrast tussen het motief* en de achtergrond. De Etruskische stijl heeft vooral boorden*, lambriseringen* en panelen voor printing rooms* voortgebracht. Hij kende nog een zekere opflakkering in de beginperiode van de lithografie in Frankrijk en in België (omstreeks 1815-1825), onder andere voor de decoratie van kamerschermen (Cliff, 1998, p. 114 ; Velut, 2005a, p. 35).