Beweging in de beeldende kunsten en in de literatuur die aan het einde van de 19de eeuw tot ontwikkeling kwam als reactie op het zuiver visuele en vormelijke karakter van het impressionisme.
Het symbolisme vat kunst op als een spiritueel visioen van de wereld, vertaald door een metaforische iconografie die het leven, de seizoenen, het verstrijken van de tijd, de stilte, de melancholie, het mysterie, het onbewuste, de angst, etc. oproept. Het speuren naar een ideologische inhoud van de vormen die aan het hart van de beweging ligt, eerder dan een zoektocht naar een welbepaalde vormelijke expressie, gaat gepaard met een grote vormelijke diversiteit tussen de werken. De symbolistische decoratie wordt gekenmerkt door het gebruik van kostbare materialen, door de invloed van de Japanse grafische vormgeving, en door de thematiek van de natuur (bloemen, vogels). In het domein van het behangpapier heeft het symbolisme slechts een indirecte en bijkomstige rol gespeeld, herkenbaar aan de lineaire vormgeving en aan de keuze van enkele thema’s met een sterke symbolische connotatie: dieren (zwaan*, vleermuis*), bloemen (lelie*, klaproos*), objecten (fontein*) (Bazin, 1996, p. 286).